دایره جامعی از اطلاعات

همه ی ما بیت کوین را به عنوان پدر نسل اول کریپتوکارنسی ها می دانیم، در این صورت باید بگوییم که پلتفرم اتریوم به همراه رمزارز آن، اتر (ETH)، سردمدار نسل دوم کریپتوها در بلاکچین می باشد. برخلاف بیت کوین، اتریوم تنها با هدف جایگزینی سیستم پول های فیات (ارزهای معمول دولتی) طراحی نشده است، بلکه پروتکل ای متن باز می باشد که امکان طراحی برنامه های غیرمتمرکز در بستر بلاکچین را فراهم می کند.

اتریوم همانند بیت کوین یک شبکه ی همتا-به-همتا (P2P) می باشد که واحدی مرکزی مانند دیتاسنتر برای آن وجود ندارد. این ارز یک شبکه ی غول پیکر می باشد که بر روی هزاران کامپیوتر در سراسر جهان در حال اجرا می باشد. به همین خاطر از این ارز به عنوان “کامپیوتر جهانی” هم یاد می شود. در عین حال هرکدام از این کامپیوترها به عنوان یک فول نود در شبکه ی همتا به همتا، نسخه ای از بلاکچین را -درست مانند اتفاقی که در بیت کوین می افتد- در خود نگهداری می کند. تایید نقل و انتقال هر تراکنش در شبکه ی اتریوم نیز با ماینینگ (استخراج) صورت می گیرد. به عنوان پاداش ماینینگ، ماینرهای اتریوم نیز ارز پایه ای  شبکه ی اتریوم –یعنی اتر (ETH)- را دریافت می کنند.

به زبان ساده تر اتریوم را می توان بیت کوین قابل برنامه ریزی دانست.  به همین منظور اتریوم زبان برنامه نویسی یکپارچه ای به نام سولیدیتی (Solidity) را برای برنامه ریزی قراردادهای هوشمند (Smart Contracts) ارایه نموده است. این بدین معناست که هر اپلیکیشن موجود به صورت متمرکز (گوگل، فیس بوک، Ebay، واتس اپ، امازون و…) می تواند به صورت غیر متمرکز نیز توسعه بیابد.

مزیت گسترش این شبکه نیز تا حدودی برای همه مشخص می باشد. اینترنت در حال حاظر تحت اختیار و سلطه ی تعدادی کمپانی متمرکز می باشد که مدل تجاری خود را بر مبنای اطلاعات شخصی کاربرانشان بنا نهاده اند. این در حالیست که اتریوم سیستم بلاکچین غیر متمرکز می باشد. هیچ کمپانی و یا فرد واسطه ای وجود ندارد که داده ها را در دیتاسنتز مرکزی خود ذخیره کنند. کاربران به راحتی قادر به انتخاب داده هایی که می خواهند در اختیار دیگران قرار دهند می باشند و به جای کنترل دیگران بر روی اطلاعات شخصی، این خود فرد است که اختیار امور را بدست می گیرد.

راهبرد اتریوم توانمندسازی افراد در سرتاسر جهان به منظور کنترل اطلاعاتشان در یک پلتفرم پردازش گسترده می باشد.

ظهور اتریوم

کمی بعد اتریوم با همکاری بوترین، وودز، میهای الیسی، انتونی دی لوریو، جوزف لوبین و چارلز هوسکینسون پایه گذاری شد. به منظور جذب سرمایه برای پیشرفت پروژه تیم تصمیم به پیش فروش اتر (ETH) گرفت و چند شرکت حقوقی را در ژوئن 2014، همچون موسسه ی اتریوم در زاگ سوییس را احداث نمود.

در جولای 2014 اتریوم اولین عرضه ی اولیه (ICO) ی خود را در زوریخ انجام داد. با این کار آنها توانستند به طور کلی 31.591 بیت کوین، به ارزش بیش از 18 میلیون دلار سرمایه جذب کنند. با استفاده از همین دارایی ها اتریوم در 30 جولای 2015 توانست اولین بار بر روی شبکه فعالیت نماید.

قراردادهای هوشمند

قراردادهای هوشمند در ساختار اتریوم به نحوی جای گرفته اند که امکان ایجاد قراردادهای اتوماتیکی که در صورت روی دادن یک و یا چند شرط تعیین شده، به طور خودکار و اجباری به مرحله ی اجرا در بیایند وجود دارد. به طور مثال مقدار مشخصی به اتر، به شریک این قرارداد انتقال می یابد. قرارداد هوشمند چک می کند که آیا این مقدار به اندازه ی مقدار توافق شده می باشد یا نه و سپس آنرا آزاد می کند. این قراردادها توسط شبکه مدیریت می شوند و اجرای آنها تحت نظارت بوده و ثبت می شود. به همین منظور این تراکنش ها قابل پیگیری حقوقی بوده و همچنین اثری از حضور فرد واسطه وجود ندارد. بنابراین قراردادهای هوشمند پایه های گسترش بلاکچین به خارج از بخش مالی و سرمایه گذاری را فراهم می کنند.

به کمک این قراردادها، امکان انتقال توافق ها و قراردادهایی که در حال حاظر به صورت دستی و آفلاین وجود دارند، به دنیای دیجیتال فراهم می شود. از سوی دیگر ساختار بلاکچین به گونه ایست که محرمانگی اطلاعات قرار داد را در کنار حفظ تمامیت و اصالت آن، به کمک این شبکه تضمین می گردد.

ماشین مجازی اتریوم باید اجرا و ثبت قراردادها و تراکنش ها در شبکه ی بلاکچین را به طور عمومی توسط هر دو طرف به همان صورتی که مورد توافق آنها بوده، تضمین نماید. این اتوماسیون سازی موجب می شود که قراردادها هوشمند باشند و بنابراین درهای جدیدی را برای حل مشکلات و مسئولیت های سازمان های مختلف باز می کند که در نهایت به تشکیل یک اقتصاد جدید می انجامد.

استخراج اتریوم

درست مانند بلاکچین بیت کوین، ماینر های بلاکچین اتریوم نیز باید تراکنش ها را با کریپتوگرافی تایید نمایند. ماینرها این تراکنش ها را وارد بلاک ها می کنند و آنها را ضمیمه ی بلاکچین می نمایند. در حال حاظر هنوز این اتفاق توسط اثبات انجام کار صورت می پذیرد، درست مشابه با بیت کوین. هرچند که به زودی این قضیه تغییر خواهد کرد و اثبات سهام جایگزین روش اثبات انجام کار خواهد شد. علاوه بر این زمان هر بلاک در اتریوم تنها 5 ثانیه می باشد. این بدین معناست که هر 5 ثانیه یک بلاک جدید تشکیل می شود که اطلاعات تراکنش های در حال انجام و قراردادهای هوشمند وارد آن می شوند.

به عنوان پاداش، ماینر ها برای انجام پردازش ها اتر دریافت می کنند. اما باید توجه داشت که در آینده ی نزدیک اتریوم به سوی اثبات مالکیت یا سهام، با یکی از آپدیت های پیش رو ( کسپر)  تغییر رویه خواهد داد. بدین ترتیب دیگر نیازی به استخراج و ماینینگ وجود نخواهد داشت. بدین ترتیب اترهای جدید تنها با مالکیت نسبی افراد به آنها اختصاص خواهد یافت (استیکینگ). – هرفرد به اندازه ی سهم مالکیت خود در شبکه اتر دریافت خواهد کرد.-  تراکنش ها در این شرایط با یک الگوریت جمعی مورد تایید قرار می گیرند که بر اساس ارزش مالکیت از شبکه ی اتریوم می باشد. هرچند در حال حاظر زمان دقیقی برای این امر مشخص نشده است اما انتظار می رود که در ابتدای کار شبکه ای هیبریدی وجود خواهد داشته که در آن اثبات انجام کار در کنار اثبات سهام به طور همزمان فعال خواهند بود.

به منظور اجتناب از گسستگی بلاکچین، همانطور که در اتریوم کلاسیک مشاهده شد، یک بمب سختی، که با عنوان عصر یخبندان  نیز شناخته می شود، در اتریوم تدارک دیده شده است. عصریخبندان اتریوم، سختی شبکه ماینینگ را به طور نمایی افزایش می دهد تا جایی که همه مجبور به تغییر به سمت اثبات سهام شوند.

چهار گام توسعه ای اتریوم

پروسه ی معرفی اتریوم شامل چهار گام اصلی می باشد:

گام اول: فرانتیر

فرانتیر (Frontier) در جولای 2015 بر روی شبکه رفت و نسخه ای ابتدایی از اتریوم به شمار می آمد. اشتراکاتی با استخراج اتر به همراه امکان آپلود و اجرای قراردادهای هوشمند در این پروژه ارایه شد و صرافی ها قادر به ارایه ی اتر به منظور معامله بودند.

گام دوم: هوم استد

در این نقطه فرانتیر به طور گسترده توسط گسترش دهندگان و دیگر افراد مورد تست و بررسی قرار گرفته بود و از نظر امنیت مورد تایید قرار گرفته بود. بدین ترتیب در مارچ 2016 شاهد معرفی هوم استد (Homestead) بودیم.

گام سوم: متروپولیس

این مرحله خود شامل 2 بخش می باشد: بیزانس و کونستانتینوپل. هارد فورک بیزانس در اکتبر 2017 رخ داد. بدین ترتیب بیزانس اقدام به توسعه  در شبکه نمود. بزرگترین این تحولات مربوط به ماینینگ می شد. با این ارتقا بمب سختی کاهش پیدا کرد اما در نقطه ی مقابل نیز پاداش بلاک از 5 اتر به 3 اتر به ازای هر بلاک کاهش پیدا کرد. هدف این کار آماده سازی شبکه ی اتریوم برای تغییر به سوی اثبات سهام ارزیابی شد. در ارتقای کونستانتینوپل، که در اکتبر 2018 رخ داد، پاداش شبکه یک مرحله ی دیگر کاهش یافت و به 2 اتر رسید. این کاهش پاداش بلاک موجب به تعویق افتادن بیشتر در رسیدن به بمب سختی شد.

گام چهارم: سرنیتی

سرنیتی (Serenity) چهارمین و آخرین مرحله توسعه ی اتریوم بوده است. انتظار می رود که شبکه ی اتریوم به اثبات سهام تغییر یابد و  راه حل های مختلفی همچون پلاسما(Plasma) و شاردینگ (Sharding) به کار خواهند رفت تا شبکه را سریع تر و کاراتر نمایند.

ختم کلام : آیا اتریوم ارزش سرمایه گذاری دارد؟

اتریوم دومین رمزارز بازار کریپتوکارنسی بر مبنای ارزش بازار می باشد و پشت این موفقیت دلیل خوبی وجود دارد. بلاکچین طراحی شده توسط ویتالیک بوترین تا همین جا شبکه ای گسترده از شرکت ها را در بر می گیرد که به عنوان بخشی از اتحادیه ی تشکیلاتی اتریوم، از این بلاکچین حمایت می کنند. اتر به عنوان سوخت این شبکه می باشد. از این منظر اتریوم برای سرمایه گذاری به شدت جذاب می باشد.

http://didcoin.net